Thursday, August 27, 2009

kisah silam lagi.
bulan puasa jugak.
masa tu mama konon nak mastautin kedah.
konon tak nak balik labu dah.
saya belajar lagi.
kat uitm shah alam.
sebaik.
ada alasan tak payah balik sane.
yang tinggal kat rumah.
abang saya.
bila saya cakap abang saya.
ia akan refer pada abang yang pertama sahaje.
maka dalam blog ni.
abang saya = abang no 1.
yang lain saya mesti saya akan state yang mana.
keje dia cuma kutip besi dan jual.
tu je.
cukup la untuk dia makan.
cuti semester.
saya balik labu.
yang ada cuma duit tambang.
betul2 duit tambang.
entah2 duit tu pun pinjam.
dah tak ingat pun.
sampai rumah.
abang saya dan seorang kawan dia tumpang tido.
ok la.
saya tak pandai bising pun.
janji tak kacau sudah.
memang tak kacau pun.
mungkin dia pelik tengok saya diam.
dengan abang saya pun tak cakap.
buat apa dia nak sibok kacau kan.
rumah pulak langsung takde makanan.
tapi beras ada.
hari pertama puasa kat rumah.
sahur masak nasi.
gaul dengan planta.
makan.
planta ada plak kan.
bawang, cili sume takde.
hantam la.
buka pun sama.
tv langsung tak tengok.
luar langsung tak jengok.
duduk dalam bilik.
tidur.baca buku.makan.solat.baca quran.
waktu susah ingat tuhan.
usai solat baca kitab.
baru nak ingat tuhan kan.
lenny..lenny..
abang saya suruh call mama.
minta duit.
kesian tengok saya takde makanan.
dia tak kesah.
dia dah biasa.
saya diam.
taknak.
malu kat mama.
mama suruh balik kedah.
taknak.
konon boleh hidup sendiri.
tu pun cuti sem je.
segan la.
asyik2 minta duit kat mama.
memang la saya tak kerja lagi.
tapi taknak la.
semua minta kat mama.
mama nak minta kat sape?
dia bukan keje lagi.
pencen.
dia pun cuma minta kat tuhan.
mane ada sumber lain.
duit MARA tak masuk lagi mase tu.
saya tahan je.
ada 1 hari jiran depan bagi lauk.
masak lemak cili padi.
wuuhuu.
sedap.
buka makan tu.
nikmat.
tapi malam tu jugak.
muntah.
semua keluar.
ceh..
abang saya tengok muntah.
dia marah jiran depan.
dia kata orang kalau bagi jangan yang sendiri dah taknak.
dah tak boleh nak makan.
ohh.
basi rupanya.
saya bukan perasan.
lapar.
lama tak tengok makanan warna.
bukan salah jiran tu pun.
dia memang baik.
selalu hantar lauk.
tak perasan kot dah basi.
dia taknak bazir.
abang saya pun tak salah.
entah hari keberapa.
demam pulak dah.
terbaring je dalam bilik.
makanan masih yang same.
tapi ada satu kali tu.
kawan abang saya belanja.
dia beli lauk.
pastu abang saya suruh makan tuk berbuka.
lauk tak sedap.
tak macam mama masak.
dah macam tu pun nak mengeluh.
aish..
tibalah hari duit MARA masuk.
lega.
pagi2 siap.
demam2 naik bas.
mula2 pegi nilai.
keluar duit.
pastu gembira sangat.
salah naik bas.
nak gi seremban.
terambik bas ikut jalan sepang.
bapak jauh.
duduk je la dalam bas.
nanti sampai gak.
lepas tu beli macam2.
stok makanan mentah.
balik cuba nak masak.
mula2 potong ayam.
punya lah susah nak mampos.
lama juga dalam bilik air.
kat luar nanti kucing kacau.
ah. teringat.
makanan kucing sentiasa ada.
smartheart.
memang smart.
lame2 gave up.
benci ayam.
suruh abang saya potong kan.
memang dia yang potong pun.
masak ayam goreng.
tu je pun tau masak.
pernah cuba masak asam pedas.
ajal siap datang dapur bagi tips.
sebelum balik siap petua macam2.
yakin diri.
mesti jadi.
alih2 langsung tak macam asam pedas.
macam ikan masak berlada.
tapi berkuah macam asam pedas.
rasa.
lagilah.
kuah langsung tak boleh makan.
ikan dah la banyak.
ikan je la makan.
sebaik ikan masak.
dah malas nak masak susah2.
simple sudah.
goreng pun sodap.
masa kecik pernah gak.
masak sayur letak milo.
ingat sedap.
unik.
rasa?
sayur rasa milo.

No comments: